Bir Farkindalik Denemesi
-Sevgi Sehpasi Etkinligi-
Kendimizin farkinda miyiz? Ya birlikte yasadiklarimizin ?
Farkinda miyiz, ne zaman annemiz veyahut bir buyugumuz ile bir araya gelsek anilarimizi anlatmalarindan, hele bizlerle ilgili sevgi dolu hatiralarini dinlemekten ne cok keyif aliriz...
Farkinda miyiz, sevdigimiz birinden bizimle ilgili birkac sozcuk duymak bize yasama gucu verir...
Cenabi Mevlanin biricik olarak var ettigi o icimizdeki isigi gorebilmis birileri varsa hele etrafimizda, ki onlar ailemizin uyelerinden olurlar genelde hayatimizdaki guclukleri atlatmak icin icimizde var olan ilahi gucun isigini bize farkettirirler...Elhamdulillah sila i rahim diyerek bu kimselerle baglarimizi simsiki tutmamizi ogutleyen alemlere rahmet essiz Peygamberimize...
Farkinda miyiz...
...
Bir farkindalik denemesine var misiniz, kucuk cocugumuzla deneyecegimiz belki de farkli yas grubu cocugumuzla veyahut esimizle yapabilecegimiz kucuk bir projemiz olsun...
Bu etkinligimizi oncelikle ebeveynleri ile iletisimlerine destek olmak uzere anne ve cocuklarimiz icin tasarlamak istiyoruz.
Bir sehpa dusunun ki, canimiz yandiginda, icimiz daralip ne yapacagimizi bilemedigimizde bizimle konussun...
O sehpada bize bizi, bizi canindan cok sevenleri hatirlatan ve bizi bize farkkettiren bir seyler olsun.
En basta gorunen konuklari olacak ancak sonraki zamanlarda belki de hayali dahi bize guc vereek bir sehpamiz...
Bu sehpayi Sonbaharin essiz guzelligiyle Rabbimizin ayetlerine taniklik ettigimiz bugunlerde bir doga gezimizde topladigimiz rengarenk yapraklarla susleyecegiz.
Cok hafif bir sehpa olacak... Kucuk yastaki minnos bir bebenin dahi getirip ortaya koyabilecegi, annecim seninle konusmaya ihtiyacim var anlamina gelen hafiflikte ancak manasi alemleri isaret edecek kadar agir ve derin olma gucunde...
Haydi yapmaya baslayalim...
Adim adim gidelim...
- Yapraklarimizi topladik hayretle inceledik, konustuk ayikladik, temizledik, kuruttuk...
- Sehpamizda duzgun durabilmeleri icin duz olmalarini istiyoruz. O halde halilarimiz ne gune duruyor. Eski bir utuleme teknigiyle (eskiden yer yataklarinin altina konurmus utulenecekler:)) halimizi kullaniyoruz. Kenara yakin kisimlarina ozellikle ayak alti olan bir hali ya da kilim varsa super olur, yapraklarimizi daginik halde birakiyoruz.
- Cocuklarimiz yapraklarinne durumda olduklarini arada merak ettikce bakmalari cok hos bir bekleme ve sabir niteleginde ozellik kazanmalarina destek olabilir. Cok adimli etkinlik yapmanin en guzel yani da bu degil mi:) Hayatimizda gittikce azalan sabra biz buyukler de cok muhtaciz...
- Duz hale gelen yapraklarimiza guzel sozlerden, ozellikle cocuklarimiza hitap ettigimiz guzel sozcuklerden yaziyoruz.
- Sehpamizi bos kolilerden tasarliyoruz. Evimizde yoksa en yakin marketten kolaylikla istedigimiz kadar koli temin edebiliriz, hem ucuz, hem geri donusum olmasi itibariyle cok faydali :)
- Birkac koliyi bantla birlestirerek, ister tek katli ister cok katli, internetten de koliden sehpalar vs gibi aramalar yaparak bu tasarim dunyasindan ilham alip cocugumuzun karar vermesini bekleyip onu yargilamadan kendi istek ve heveslerimizi geride birakmaya calisarak bir sehpa elde ediyoruz :)
- Kagit kaplamalardan faydalanabiliriz, yapiskanli olan veyahut kitap kaplamalari da olabilir. Sonra yapraklarimzi, eski fotolarimizi diledigimiz hatiralari, yaptigimiz bir resim olabilir istedigimiz gibi yerlestirip en uste seffaf bir kaplama kagidi, naylonumsu oluyor, ile kapliyoruuuuuz.
- Bu sehpa, ne zaman cocugumuz konusmak isterse ortaya getirebilecegi, annemizin cocuguna sevgi, merhamet ve guzel anilar, ona guc veren hatirlatmalariyla dolu bir sehpa olmali... Dusuncemiz, cocugumuzun ne kadar kucuk olursa olsun sorununu en iyi kendisinin bildigini, hissettigi ve buna en guzel cozumun de onun icinden gelecegine guvencemiz olmali..
- Buna inanir ve guvenirsek gercekten boyle olacagina sahitlik etmeye baslayacagiz diye dusunuyorum, ki okudugum kaynaklarda bununla ilgili cok ornekler yasamis ebeveynlerle karsilastim. Sabir, sevgi ve merhamet ile kendimize telkin verelim. Duyacagimiz ne olursa olsun bizi ofkelendirebilecegini, panikletecegini, uzecegini yani bir cok duygusal tepkiye yol acacagini onceden kabulle ve bilincle oturmaliyiz. Duygularimizin kontrolunu elimizde tutmaya calisip, yuregimizle onun yerinde sanki biz oturmusuz en merhametli insan da karsimizda gibi dusunup o kisiyi taklit etmemiz bize yardimci olabilir...
- Hayatlarimizda bize yer birakmayan ugraslarimizdan gozlerimizi kendi hayatimiza cevirmemize vesile olabilecegi dilegiyle bir farkindalik egzersizi olmasini diliyoruz.
- Sehpayi birlikte yapmaktan ne olursa olsun zevk almaya, her adiminda mutlu olmaya soz verin kendi kendinize... Amaca ulasmaktan cok surecin keyfini cikarin. Hayatin bu sekilde yasanmasi, anda kalmaya yonelik bir bilinc bizleri gercekten cok rahatlatacak, herhangi bir ibadet veya calismamizda bizlere de yardimci olacak, ailemizle mutlulugumuza katki saglayacaktir...
